My band, Adonai, and I had recorded an album in December 2017. That time, I was unaware of how handy my songs would come in during the next month. In January 2018, I was diagnosed with acute lymphoblastic leukemia, a type of Leukemie. I am not someone who reads up too much online or has a set rule for independent research. I was hospitalized for 11 days when there were extensive tests to find out what was wrong with my body. Like a train speeding towards me at 115 miles per hour, the cancer was detected. I have a happy family that consists of my parents, sister, wife, and children. For some time, I was taken aback and remembered spending my nights, lying on a bed in the cancer ward.

Na een paar nachten in de behandeling hoorde ik een stem zachtjes in mijn oren spreken. Er stond: U bevindt zich op een beschermd pad. Aanvankelijk voelde ik dat het mijn onderbewustzijn moest zijn dat tegen me sprak. Maar toen hoorde ik het weer. En opnieuw. En opnieuw. Het herhaalde zich verschillende keren en ik besefte dat ik het niet was, maar iemand anders. De nacht ging snel voorbij en ik werd de volgende ochtend wakker om de Bijbel te lezen. Toen ik het heilige boek opende, belandde ik op een pagina met een vers:

ik zal leven. ik zal niet sterven. En ik zal de glorie van God verkondigen. (Psalm 118:17)

Ik besefte dat de Almachtige tot mij heeft gesproken. Ik werd geïnspireerd om te leven en niet te sterven. Jezus Christus is geweldig en zijn stem is prachtig.

The doctors said that the blast rate in my blood was 85%. In layman's terms, 85% of my blood was already affected by leukemia, and my treatment had to start immediately. The doctors tested my spinal fluid at the end of those 11 days, and discharged me. My Chemotherapie sessions began, and I was asked to have 18 sessions in 28 days. Eventually, the last report came, and my mother, sister, and wife stood by me.

Een stem in mijn hoofd zei me: kijk niet naar de rapporten. Uw rapporten zullen uw lot niet bepalen. Uw geloof zal uw verslagen bepalen. Tot op heden heb ik geen enkel rapport van mij gecontroleerd, omdat ik geloof dat wandelen met God alles te maken heeft met gehoorzaamheid. De doktoren vertelden me dat ik een beenmergtransplantatie nodig zou hebben en dat mijn zus een ideale match voor me zou zijn. Die avond, toen mijn familie aan het bidden was, hoorde mijn zus een stem. Mijn oudere zus heeft een sterke band met Jezus Christus en Hij vertelde haar dat zij niet mijn donor is. Mijn vrouw had een visioen dat Jezus op mijn rug ligt, en hij heeft me gezegend. Ik hoorde een stem die zei: je hebt geen donor nodig. Ik ben je donor.

De week daarop, toen ik mijn beenmergtesten en -rapporten ging doen, zei de dokter dat ik geen beenmergtransplantatie nodig had, omdat de mijne al beter is dan die van een gezonde man. Toen identificeerde de dokter ook de oorzaak van mijn lichamelijke klachten. Hij zei dat ik een genetische mutatie had. Sommige genen gedroegen zich niet zoals ze zouden moeten. In plaats daarvan produceerden ze eiwitten die tumoren en explosies veroorzaakten. Omdat het een genetische aandoening was, konden de artsen het op geen enkele manier genezen. Het enige wat de dokters konden doen was mij medicijnen voorschrijven.

Het medicijn zou me INR 1 lakh 67 duizend per maand kosten. Omdat ik een man uit de hogere middenklasse was, moest ik nadenken over de kosten die mijn behandeling met zich mee zou brengen. Die nacht kreeg ik mijn medicijnen voor INR 1 lakh 15 duizend; zo'n betaling elke maand was echter veeleisend. Omdat het drie tot vier jaar zou duren, maakte ik me zorgen. Jezus beloofde me dat Hij voor mijn geld had gezorgd; Hij zou voor alles zorgen. Het zou je verbazen te horen dat ik tot op heden de medicijnen ontvang voor 15 roepies per maand.

Naarmate de tijd vorderde, vervolgde ik mijn genezingsreis. De doktoren verklaarden dat de genetische mutatie een levenslange beproeving zou zijn, maar in juli 2018 ging ik voor een mutatietest en mijn oncoloog was opgetogen en verrast door mijn rapporten. Hij sprak een volledige genezing van mijn genetische mutatie uit. Omdat zijn beroep dergelijke wonderen niet gewend is en hij het helemaal zeker wilde weten voordat hij een beslissing nam, belde hij me na zes maanden terug voor een test. Het was nog onbesmet, zo ook in 2019. Ik keek mijn zus aan en zei: Jeus heeft inderdaad voor alles gezorgd.

Ik ben van mening dat de beste manier om van welk probleem dan ook af te komen, is door in God te geloven. Meestal gaan mensen naar Jezus Christus als ze een probleem hebben. Maar ik vind dat ze het probleem met Jezus moeten aanpakken en moeilijkheden moeten uitdagen. De steun van Jezus is wat iedereen moet koesteren. Het hangt van mensen af ​​of zij ervoor kiezen het probleem te vergroten, of van Jezus. De Almachtige is ongelooflijk genadig voor mij geweest.

Ik kon weer aan het werk in 6 maanden, op 1 augustus 2018. Jezus houdt nog steeds mijn hand vast en leidt me door het leven. Alle nummers die mijn band en ik maakten, waren inspirerend voor mij, en ik luisterde er heen en weer naar het ziekenhuis. Niemand mag opgeven! Hoopvol zijn is een persoonlijke keuze, en ik begrijp dat het makkelijker gezegd dan gedaan is. Zelfs als ik zou bezwijken voor mijn lot, zou Jezus de Glorieuze zijn omdat Hij mijn goedkeuring niet nodig heeft. Hij staat boven ons allemaal!

Sommige mensen geloven mijn ervaring misschien niet, maar ik resoneer met Jezus, en dat is wat er op de lange termijn echt toe doet.