Acute myeloïde leukemie (AML) is een vorm van leukemie die begint in het beenmerg (het binnenste zachte deel van het bot dat de nieuwe bloedcellen produceert), maar zich kan voortplanten in het bloed en in sommige andere delen van het lichaam, zoals de centraal zenuwstelsel, lever, lymfeklieren, milt en testikels.
Acute myeloïde leukemie beïnvloedt de ontwikkeling van de myeloïde cellen (een groep witte bloedcellen) die over het algemeen uitgroeien tot rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes.
AML is de meest voorkomende vorm van acute leukemie. Er zijn 8 subtypes van acute myeloïde leukemie, waardoor het een van de belangrijkste aspecten is die het onderscheiden van andere soorten leukemie. De subtypen zijn gedifferentieerd op basis van de cel waaruit leukemie is ontstaan, waaronder
M0 - Ongedifferentieerde acute myeloblastische leukemie (Myeloblastisch) - begint in onrijpe vormen van witte bloedcellen.
M1 - Acute myeloblastische leukemie met minimale rijping (Myeloblastisch) - begint in onrijpe vormen van witte bloedcellen.
M2 - Acute myeloblastische leukemie met rijping (Myeloblastisch) - begint in onrijpe vormen van witte bloedcellen.
M3 - Acute promyelocytische leukemie (Promyelocytisch) - begint in onvolwassen vormen van witte bloedcellen.
M4 - Acute myelomonocytische leukemie (myelomonocytisch) - begint in onrijpe vormen van witte bloedcellen.
M5 - Acute monocytische leukemie (monocytisch) - begint in onrijpe vormen van rode bloedcellen.
M6 - Acute erytroïde leukemie (Erythroleukemie) - begint in onrijpe vormen van rode bloedcellen.
M7 - Acute megakaryoblastische leukemie (megakaryocytisch) - begint in onvolwassen vormen van cellen die bloedplaatjes maken.
De symptomen van acute myeloïde leukemie zijn koorts, frequente infecties, bloedarmoede, gemakkelijk blauwe plekken of bloedingen, en gewrichts- en botpijn.
Symptomen van AML:
Acute myeloïde Leukemie (AML) is een vorm van kanker die het beenmerg en de bloedcellen aantast. Het wordt gekenmerkt door de snelle groei van abnormale myeloïde cellen, dit zijn onrijpe witte bloedcellen. De symptomen van AML kunnen van persoon tot persoon verschillen, en sommige kunnen niet-specifiek zijn of vergelijkbaar met andere aandoeningen. Het is belangrijk om een zorgverlener te raadplegen voor een juiste diagnose. Hier zijn enkele gedetailleerde symptomen die vaak geassocieerd worden met AML:
Vermoeidheid en zwakte: Aanhoudende vermoeidheid en zich zwak voelen, zelfs met voldoende rust, is een veel voorkomend symptoom van AML. Dit kan het gevolg zijn van een verminderde productie van normale bloedcellen.
Kortademigheid: Een afname van het aantal rode bloedcellen, bekend als bloedarmoede, kan leiden tot kortademigheid, vooral bij inspanning. Bloedarmoede treedt op als gevolg van de verdringing van de normale productie van bloedcellen door leukemiecellen in het beenmerg.
Bleke huid:Bloedarmoede veroorzaakt door AML kan ook resulteren in een bleek of “vervaagd” uiterlijk van de huid.
Gemakkelijk blauwe plekken en bloeden: AML kan leiden tot een afname van normale bloedplaatjes, die verantwoordelijk zijn voor de bloedstolling. Dientengevolge kunnen personen met AML gemakkelijk blauwe plekken krijgen, overmatig bloeden door kleine snijwonden of verwondingen, en frequente neusbloedingen of bloedend tandvlees.
Frequente infecties: AML belemmert de aanmaak van gezonde witte bloedcellen, die een cruciale rol spelen bij het bestrijden van infecties. Als gevolg hiervan kunnen personen met AML vatbaar zijn voor frequente infecties, zoals luchtweginfecties of urineweginfecties.
Bot- en gewrichtspijn: Leukemiecellen kunnen zich ophopen in het beenmerg en bot- en gewrichtspijn veroorzaken. Deze pijn wordt vaak beschreven als een doffe pijn en kan verschillende delen van het lichaam aantasten.
Vergrote lymfeklieren of milt: AML kan ervoor zorgen dat de lymfeklieren of de milt vergroot worden. Vergrote lymfeklieren kunnen soms worden gevoeld als knobbels onder de huid, terwijl een vergrote milt buikpijn of ongemak kan veroorzaken.
Gewichtsverlies en verlies van eetlust: Onverklaarbaar gewichtsverlies en verlies van eetlust kunnen optreden bij personen met AML. Dit kan te wijten zijn aan de effecten van de leukemiecellen op de stofwisseling van het lichaam.
Fever en nachtelijk zweten: Sommige personen met AML kunnen onverklaarbare koorts ervaren, vaak vergezeld van nachtelijk zweten.
Het is belangrijk op te merken dat deze symptomen ook kunnen worden veroorzaakt door andere aandoeningen en dat de aanwezigheid van deze symptomen niet noodzakelijkerwijs wijst op AML. Als u aanhoudende of zorgwekkende symptomen ervaart, wordt aanbevolen om een arts te raadplegen voor een juiste evaluatie en diagnose.
Lees ook: Teken en symptomen van acute myeloïde leukemie
Diagnostiek
Er zijn verschillende tests nodig om kanker te diagnosticeren. Ze doen ook tests om te zien of kanker is uitgezaaid of zich heeft verspreid naar een ander deel van het lichaam waar het is begonnen. Beeldvormingstests kunnen bijvoorbeeld bepalen of kanker zich heeft verspreid. Beeldvormingstests tonen foto's van het lichaam van binnenuit. Artsen kunnen ook tests doen om erachter te komen welke behandelingen het beste werken.
Een biopsie voor de arts om te weten of een deel van het lichaam kanker heeft voor de meeste soorten kanker. Bij een biopsie neemt de arts een klein stukje weefsel voor onderzoek in een laboratorium. De arts kan echter andere tests voorstellen als een biopsie niet kan helpen bij het diagnosticeren van de ziekte.
De arts kan rekening houden met de gegeven factoren bij het kiezen van een diagnostische test:
Uw tekenen en symptomen
De leeftijd en algemene gezondheidstoestand
Het type kanker dat wordt vermoed
Het resultaat van eerdere medische tests
Naast een lichamelijk onderzoek kunnen deze tests ook helpen om AML te diagnosticeren ? 1?-
Voorbeeld testen
Bloedmonster: Om AML te diagnosticeren, zal een arts bloedonderzoek doen om het aantal witte bloedcellen te tellen en te kijken of deze er onder de microscoop abnormaal uitzien. Speciale tests genaamd immunofenotypering of flowcytometrie en cytochemie worden soms gebruikt om AML te onderscheiden van andere vormen van leukemie en om het exacte subtype van AML te bepalen ? 2?.
Beenmergmonster:
Deze twee procedures zijn vergelijkbaar en worden vaak gelijktijdig uitgevoerd om het beenmerg te evalueren, het vettige, sponsachtige weefsel dat zich in grotere botten bevindt. Beenmerg heeft zowel een vloeibaar als een vast gedeelte. Een beenmergaspiratie neemt een monster van de vloeistof met behulp van een naald. Bij een beenmergbiopsie wordt met een naald een kleine hoeveelheid vast weefsel verwijderd.
Een patholoog beoordeelt vervolgens de monsters in een laboratorium. Het bekkenbeen dat zich bij de heup bevindt, is een veel voorkomende plaats voor beenmergaspiratie en biopsie. Artsen geven doorgaans vooraf een medicijn genaamd 'anesthesie' om het gebied te verdoven. Anesthesie is een medicijn dat het bewustzijn van pijn blokkeert.
Moleculair en genetisch testen: Uw arts kan u ook aanbevelen laboratoriumtests uit te voeren om specifieke genen, eiwitten en andere factoren die betrokken zijn bij leukemie te identificeren. Het onderzoeken van de genen in de leukemiecellen is essentieel omdat de oorzaak van AML te wijten kan zijn aan de opeenhoping van fouten (mutaties) in de genen van de cel. Daarnaast helpt het identificeren van deze mutaties bij het diagnosticeren van het specifieke subtype van AML en het beslissen over behandelingsopties. Bovendien kunnen de resultaten van die tests ons helpen controleren hoe goed de behandeling werkt. Hieronder worden de meest voorkomende moleculaire of genetische tests genoemd die voor AML worden gebruikt ? 3?.
Spinale vloeistof: Deze procedure wordt ook wel een lumbale punctie of ruggenmergpunctie genoemd. Bij deze methode wordt het hersenvocht (CSF) uit het ruggenmerg verwijderd. Deze procedure wordt alleen aanbevolen als er tekenen zijn van acute myeloïde leukemie die zich naar het centraal zenuwstelsel verspreidt. Ook wordt de lumbale punctieprocedure gebruikt als behandelingsprocedure om chemotherapiemedicijnen af te geven.
Cytochemische en immunohistochemische tests: Cytochemische en immunohistochemische tests zijn laboratoriumtests die helpen het exacte subtype van AML te bepalen. Bovendien kleurt een specifieke kleurstof bij cytochemische tests de verschillende soorten leukemiecellen op verschillende manieren, afhankelijk van de chemicaliën in de cellen. Voor AML helpen immunohistochemische tests en een test die bekend staat als flowcytometrie om markers op het oppervlak van de leukemiecellen te vinden. De verschillende subtypes van leukemie hebben verschillende en unieke combinaties van celoppervlaktemarkers.
Cytogenetica: Cytogenetica is een manier om de chromosomen van een cel door een microscoop te bekijken om het aantal, de vorm, de grootte en de rangschikking van de chromosomen te analyseren om genetische veranderingen in leukemiecellen te vinden. Soms breekt een chromosoomdeel af en hecht zich aan een ander chromosoom, ook wel translocatie genoemd. Andere keren ontbreekt een deel van een chromosoom, ook wel deletie genoemd. Een chromosoom kan meer dan één keer worden gemaakt, meestal trisomie genoemd. De oorzaak van sommige subtypes van leukemie kan chromosoomtranslocaties, deleties of trisomieën zijn ? 4?.
Weten of specifieke translocaties artsen kunnen helpen het AML-subtype te bepalen en de beste behandeling te plannen. Fluorescentie-in-situ-hybridisatie (FISH) is ook een van de manieren om chromosoomveranderingen in kankercellen te detecteren. Het helpt ook bij het diagnosticeren en bepalen van het subtype van leukemie. Dit gebeurt op weefsel dat is verwijderd bij aspiratie of biopsie.
De moleculaire genetica van leukemiecellen kan ook bepalen of een persoon meer of minder chemotherapie of beenmerg-/stamceltransplantatie nodig heeft. Bij dit soort testen wordt gezocht naar minuscule genetische mutaties, submicroscopische mutaties genoemd.
Lab tests
Compleet bloedbeeld (CBC) & perifeer bloeduitstrijkje: Uw partner voorCBC De test meet de hoeveelheden verschillende cellen in het bloed, zoals de rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes. Perifeer bloeduitstrijkje helpt bij het identificeren van de veranderingen in de aantallen en het uiterlijk van verschillende soorten bloedcellen.
Routine celonderzoeken onder de microscoop: Monsters van bloed, beenmerg of hersenvocht worden onder een microscoop bekeken om de WBC te bekijken en te classificeren op basis van hun grootte, vorm en andere kenmerken.
Cytochemie: De cellen in het monster worden blootgesteld aan chemische vlekken (kleurstoffen) die alleen met bepaalde soorten leukemiecellen reageren. Deze vlekken veroorzaken kleurveranderingen die onder een microscoop kunnen worden waargenomen om te differentiëren.
Flowcytometrie & immunohistochemie: De cellen in de monsters worden behandeld met antilichamen (eiwitten), die zich hechten aan specifieke eiwitten op cellen. Deze methoden worden gebruikt voor het immunofenotyperen van leukemiecellen, wat helpt bij de classificatie van acute myeloïde leukemie. Bij flowcytometrie worden de cellen onder een microscoop bekeken, terwijl bij immunohistochemie speciale apparatuur wordt gebruikt.
Chromosoomtesten: Deze tests observeren de chromosomen. Cytogenetische test is een soort chromosoomtest, waarbij de chromosomen onder een microsoom worden waargenomen om veranderingen in chromosomen waar te nemen, waaronder verwijdering, inversie, toevoeging of duplicatie en translocatie. Fluorescente in situ hybridisatie (FISH) observeert met behulp van kleurstoffen specifieke veranderingen in bepaalde delen van het DNA. Polymerasekettingreactie (PCR) is een gevoelige test die ook de veranderingen kan vinden die te klein zijn om onder een microscoop waar te nemen. Het helpt bij het vinden van genveranderingen die zich in slechts een paar cellen bevinden, waardoor het goed is voor het vinden van kleine aantallen leukemiecellen in een monster. Het wordt na of tijdens de behandeling voorgeschreven om de behandeling te evalueren en eventuele verdere wijzigingen in de behandeling aan te brengen.
Röntgenstraal: Als er een infectie van andere organen wordt vermoed, wordt een regelmatige röntgenfoto aanbevolen.
Computertomografie (CT) scan: Over het algemeen maken CT-scans gebruik van röntgenstralen om een dwarsdoorsnedebeeld van het gefocuste orgaan te krijgen. Soms kan een CT-scan ook worden gebruikt om een biopsienaald te geleiden als het abces wordt vermoed. Ook soms een PET-scan wordt samen met een CT-scan gebruikt voor een nauwkeurigere diagnose, aangezien PET radioactieve suikers gebruikt om een beeld te krijgen van de gebieden met hoge radioactiviteit terwijl de kankercellen grote hoeveelheden suiker absorberen, waarna een CT-scan wordt gebruikt om de regio gedetailleerder te observeren.
Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) scan: Een MRI-scan geeft nauwkeurige beelden van de zachte weefsels zoals de CT-scan, maar in plaats van röntgenfoto's te gebruiken zoals bij een CT-scan, worden voor een MRI-scan radiogolven gebruikt.
ultrasound: Deze procedure maakt gebruik van geluidsgolven om een beeld te maken van de interne organen of massa's. Echografie kan worden gebruikt om lymfeklieren dichtbij het lichaamsoppervlak te observeren of om in uw buik te kijken naar vergrote lymfeklieren of organen zoals de lever, milt en nieren. Ook wordt het soms gebruikt om de naald in gezwollen of vergrote lymfeklieren te geleiden voor een biopsie.
Als bij u de diagnose acute myeloïde leukemie (AML) wordt gesteld, zal uw oncoloog/arts de behandelingsopties bespreken die kunnen worden gebaseerd op het subtype acute myeloïde leukemie, andere prognostische factoren, leeftijd en uw algehele gezondheidstoestand.
Voor persoonlijk advies over kankerbehandelingen en aanvullende therapieën kunt u onze experts raadplegen opZenOnco.ioof bel + 91 9930709000
Referentie:
Arber DA, Erba HP. Diagnose en behandeling van patiënten met acute myeloïde leukemie met aan myelodysplasie gerelateerde veranderingen (AML-MRC). Ben J Clin Pathol. 2020 november 4;154(6):731-741. doi: 10.1093/ajcp/aqaa107. PMID: 32864703; PMCID: PMC7610263.
Link gekopieerd
